Diagonaalbanden en radiaalbanden; het zijn twee verschillende soorten banden en de begrippen worden vaak gebruikt. Lang niet iedereen wat het verschil is tussen radiaal- en diagonaalbanden. Vreemd is dat overigens niet; het heeft te maken met de opbouw van de band zelf en dat is echt niet iets waar iedereen zich mee bezighoudt. Wat is het verschil nou eigenlijk en wat betekent dit voor de eigenschappen van de band?
De radiaalband – het prille begin
Diagonale banden zijn bijzonder lang de standaardband geweest in de autobandenindustrie. Al in 1898 werd de band ontwikkeld en zou het de volrubberbanden vervangen; het duurde echter tot de jaren 20 voordat de band daadwerkelijk op grote schaal in productie genomen zou worden. Bij een diagonaalband is de band opgebouwd uit karkaslagen van nylonkoord die gekruist (diagonaal) over elkaar geplaatst zijn onder een hoek van 55 graden. De reden voor de opbouw van de band op deze manier heeft te maken met:
- Veel hogere stabiliteit dan bij volrubberbanden.
- Zeer sterk; geringe kans op schade aan de zijwanden van de banden.
Er zijn echter ook nadelen verbonden aan deze diagonaalbanden. Zo is de opbouw van de band bijzonder goed voor de stevigheid van de band, maar voor het brandstofverbruik is het helemaal niet zo prettig; de rolweerstand is namelijk hoger. Ook is het niet comfortabel wanneer je met deze banden rijdt onder de auto; de banden zijn zeer stug, waardoor je feitelijk elke hobbel in de weg merkt.
Om de nadelen af te zwakken, werd in 1929 een nieuwe band ontwikkeld. Deze had stalen koorden in de zijwanden, om er zo voor te zorgen dat de banden minder warm zouden worden en zodat de banden meer comfort boden tijdens het rijden. Deze band is ontwikkeld door Marius Mignol en wordt de ‘fly trap’ genoemd. Dit model bleef in productie tot de introductie van de radiaalbanden.
1946: de geboorte van de radiaalband
In 1946 werd de radiaalband ontwikkeld, nadat er duidelijk behoefte was vanuit de markt. De consument wilde een band die comfortabeler en flexibel was. Dat het brandstofverbruik ook lager uit zou vallen, dat was een prettige bijkomstigheid.
De autobandenindustrie ging daarop opnieuw aan de tekentafel zitten om een compleet nieuwe band te ontwerpen. Het gevolg was de radiaalband. Hierbij worden de karkaslagen niet diagonaal geplaatst, maar loodrecht op de voorgaande laag (90 graden dus). In het loopvlak zelf worden de gordels (een koordlaag van voornamelijk staal) aangebracht voor extra versteviging. Door de opbouw van de band zijn er een aantal grote voordelen ten opzichte van de diagonaalbanden:
- De rolweerstand is lager waardoor het brandstofverbruik lager uitvalt.
- De lagere rolweerstand zorgt ook voor een lager geluidsemissieniveau en minder verhitting, wat bijdraagt aan de levensduur van de band.
- De banden zijn soepeler, waardoor het comfort tijdens het rijden toeneemt.
Radiaalbanden zijn sinds 1946 de standaard in de autobandenindustrie voor de standaardauto. De voordelen zijn onder andere betere wegligging, meer comfort en daarnaast ook een langere levensduur.
De ontwikkeling van de radiaalband heeft echter wel aardig wat tijd nodig gehad. In 1949 kwam Michelin met de Michelin X (een aparte naam aangezien de karkaslagen nu niet in een x gelegd waren, maar dat terzijde). In 1952 kwamen de eerste radiaalbanden voor vrachtwagens op de markt en een aantal jaren later begonnen andere bandenfabrikanten waaronder Uniroyal, Firestone, Dunlop en Continental aan de productie van radiaalbanden. Het duurde overigens tot 1984 voordat er radiaalbanden voor motoren ontwikkeld waren. De productie startte in 1987 voor radiaalbanden voor motoren.
De Verenigde Staten hadden overigens veel meer tijd nodig om over te schakelen naar de radiaalband dan Europa. De Amerikanen kozen pas voor radiaalbanden na 1966. Ford plaatste de Lincoln Continental Mark III namelijk met radiaalbanden op de Amerikaanse markt. De oliecrisis een aantal jaren later zorgde ervoor dat de VS uiteindelijk helemaal overgingen op radiaalbanden; het brandstofverbruik lag namelijk veel lager.
Zijn de diagonale banden dan helemaal uit de schappen gehaald?
Absoluut niet. Diagonale banden worden nog steeds veel gebruikt in de industrie, bijvoorbeeld in de haven. Daar is comfort en brandstofverbruik minder belangrijk dan een sterke band die extreem veel kan hebben. Ook bieden deze banden meer stabiliteit, wat handig is wanneer er gewerkt moet worden in loodsen of bij het laden van vrachtwagens of schepen. Bij het rijden van langere afstanden onder normale omstandigheden worden wel radiaalbanden gebruikt in de meeste gevallen.
Diagonaalbanden worden overigens ook nog op kleine schaal voor auto’s gemaakt; vooral liefhebbers van oldtimers willen graag de authentieke banden onder de auto hebben. Vaak bestellen zij daarom speciale diagonale banden. Soms is correctheid meer waard dan comfort!